grond -en, de
  1. grond

    Het hoes gait tegen de grond

    Die grond moet ophoogd worden (Klazienaveen)

    Gooi er maor even een schup vol grond bij (Borger)

    Hij kwam der met een vouer zwaarde grond aanzetten en ik mus geel zaand hebben (Eexterveen)

    Dat is bonte grond

    Dat is hiele slechte grond

    Hij hef weer vaste grond onder de vouten

    Hij is tot de grond toe verpest

    Bonen plukken is ruggewaark, dei dingen gruien dicht an de grond (Emmer Erfscheidenveen)

    Hij zit an de grond

    Nao deei bui lig al de rogge an de grond (Eext)

    Dat is niet zo arg, het wark zit toch an de grond (Sleen)

    ...want het waark is an de grond, en zolderwassen moej toch 'n trap bij hebben

    Het meeste wark muj bij de grond zuken (Hollandscheveld)

    Dat wark komp niet van de grond (Nieuw Dordrecht)

    Hij zee dat oet de grond van zien hart

    In de grond van zien harte is hij het er mit iens

    Ze kunt je lelijk de grond indrukken

    Hij mus van de grond af begunnen

    Hie hef het zaakien de grond inboord (Oosterhesselen)

    Hij kreeg gien bein an de grond

    Hij hef gien grond um op te staon (Padhuis)

    Die löp mit eigen grond veur de knienen

    Deur de grond zinken

    Hij had wal deur de grond willen zakken (Borger)

    Hie wröt as een molle in de grond (Hijken)

    De grond wordt hum aordig hiet under de voeten (Mantinge)

    Ze hebt door een nei zeikenhoes oet de grond stampt (Barger Compascuum)

    Dat schip is te gronde gaon (Dwingelo)

    Zie ook:
  2. reden, argument

    Daor was alle grond veur (Roswinkel)

    Op welke gronden is dat gebeurd? (Padhuis)

    Doe hest heilemaol gien grond um heur daor op an te kieken (Barger Compascuum)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...