huvern onovergankelijk, werkwoord, zwak
  1. huiveren

    Die huvert 't oet (Zeyen)

    Hij huvert van de kolde (Barger Oosterveld)

    Ik moot zo huvern, 'k geleuve da'k de griep kriege (Diever)

    't Huvert mij over de hoed, zu'k kaolde pakt hebben? (Sleen)

    Ze zulden huvern um handel mit hum te doen

    Ik huverde al bij de gedachte, dat ik mus zingen op het teneel (Borger)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...