kalm bijvoeglijk naamwoord, bijwoord

Ook: kaalm

  1. kalm, rustig

    Doe mor kalm an, ie kunt het nog wal doen

    Hol joe nou mar kalm, het komp wel goed (Erica)

    Ik zul maor wat kalmer an dooun, wat moout ze wel denken (Gasselte)

    Van een rustig persoon, zeg wie: dat is een kalme kerel (Barger Oosterveld)

    As het kalm weer is, kome wij op de fietse (Hoogeveen)

    As er ene zeg: een bietien kalm, dan keuj zeggen: de koe mut kalm

    kalven

    ie mut stille wèen (Hollandscheveld)

    *Kalm en bestendig, mar de knepen inwendig

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...