kennen overgankelijk, sterk, werkwoord, zwak, Veenkoloniƫn
  1. kennen

    Ik ken gien Russisch (Nieuw Schoonebeek)

    Hij kende dat spullegien niet (Meppel)

    Waor zulden ze mekare kennen eleerd hebben? (Noordscheschut)

    Hie wol je niet meer kennen (Oosterhesselen)

    Taofels muj uut de kop kennen (Havelte)

    Hie kent zien wark wel

    Kennen en kennen is twee, mor ik wete der wel wat van (Diever)

    Daor kenne wij hum wel veur

    Ik laote mij niet kennen, ik wil het gien woord hebben (Nijeveen)

    Ik laot mie nich kennen, ik geef nog een rondtien (Barger Oosterveld)

    Dat kent mij niet

    Zie ook:
  2. herkennen

    Hij zal die man wel niet meer kennen (Uffelte)

    Ie kunt hum wel kennen, hij hef een pette op (Hoogeveen)

    Zie ook:
  3. kunnen(Veenkoloniƫn)

    Dat mout kennen (Emmer Compascuum)

    kunnen

    In tieden van nood leer ie joen vrunden kennen (Norg)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...