klungeln werkwoord, zwak, (on)overgankelijk

Ook: klongeln

  1. klungelen, niet opschieten

    Aj meeint daj vro bint, klungel ij vaok net zo lang daj laot wordt (Eext)

    Die klongelt zo, het wark pikt hum an de haanden (Hoogeveen)

    Dende zit aaid bij het wief in huus te klungeln

    Wij bint soms wal wat an het klungeln met de briefies

    Zie hef wat deur mekaar hen klungeld

    knongeln

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...