laoten I sterk, werkwoord, (on)overgankelijk
  1. laten

    Hij leut oons het gat zeen

    Ze leut zich niet bij de bok doen

    Het pèerd lat zuk makkelijk vangen (Sleen)

    Laot de trekker man zachies opkomen (Barger Oosterveld)

    Daor wil ik de schaopen nog even over laoten

    Doe hij een wind leut, kleurde hij der van

    Dat lat zich wel heuren!

    Dat laot hen!

    Het lat niet weg, dat hij ook nog geliek hef

    Ik zul het nou mor mooi zo laoten (Hooghalen)

    geworden laoten

    Zie ook:
  2. nalaten, achterwege laten

    Hij kan het streupen niet laoten (Meppel)

    Aj het liever niet doet, kuj het gerust laoten

    Woj dat wel ies laoten! (Westervelde)

    Zie ook:
  3. verkopen

    Hij wol mij mit geweld wat laoten, maar ik was niks neudig (Noordscheschut)

    Hij hef hom de kou laoten veur doezend gulden (Emmer Erfscheidenveen)

    Ik hebbe ze hum elaoten veur dartiendehalf 't stok, en nou mut hij het maor weten, die pienekeutel

    Zie ook:
  4. loslaten(Kop van Drenthe, Midden-Drenthe)

    Het iezer wil niet laoten, het bakt allemaol vast. Het deeg is, deink ik, te dunne worden (Hijken)

    Zie ook:
  5. lijken(Zuidoost-Drenthe (zandgedeelte))

    Hij lat op zien va (Oosterhesselen)

    Het lat er wel op dat het daor iene van is (Sleen)

    Bron: Drentsche Volksalmanak Zie ook:
  6. staan(Zuidoost-Drenthe)

    Dat kleid lat hum goud (Nieuw Schoonebeek)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...