stads bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
  1. als een stadsbewoner, vaak met negatieve bijklank van opschepperij, dikdoenerij

    Die stadse madam blas wal hiel hoog van de toren (Padhuis)

    Dat is zo'n stadse meneer. Het is hum te min um mit ons umme te gaon (Hollandscheveld)

    Dat bint van die stadsen

    IJ kunt zo zeein dat die vrouw een stadse is; zie gedrag zuk heeil aans as eein hier oet het dörp (Eext)

    Hij wol het lange niet lien dat zien dochter mit een stadse trouwde (De Wijk)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...