stokkerig bijvoeglijk naamwoord, bijwoord

Ook: stokkig

  1. in bet. 1

    Zie ook:
  2. stokkig

    As de rapen stokkerig bint, dan bint ze niet lekker (Hollandscheveld)

    Kropaorgres moej bij tied mèeien, aans wordt het zo stokkerig (Zweelo)

    Dizze rebaarber is slim stokkig; ij moet het eten, as het jong is (Eext)

    Vrogge bieten bint meestal stokkerig (Wapserveen)

    Zie ook:
  3. houterig(Zuidoost-Drenthe (zandgedeelte))

    Tegen een wat hiele kèrel weur wel ies zegd: Wat een stokkerige kèrel. Die is ok wat holterig (Sleen)

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...