verrekken werkwoord, zwak, (on)overgankelijk
  1. verrekken

    Hij het zien aarm verrekt (Emmer Erfscheidenveen)

    Zie ook:
  2. vertikken

    Hij verrekt het um an het wark te gaon (Borger)

    Zie ook:
  3. omkomen, creperen

    Zie hebt die hond verrekken laoten (Sleen)

    Hij krig van de diaoken, aans zul e verrekken van de honger (Hijken)

    Hij verrekt van de piene (Klazienaveen)

    Doe kanst um mie verrekken! (Barger Compascuum)

    Laot die vent verrekken met zien praoties! (Erica)

    Zie ook:
  4. (kunnen) schelen

    Het verrekt hum allemaole niks (Ruinerwold)

    Het kan mij almaol niks verrekken (Grolloo)

    *Verrekken is het leste

    verrötten

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...