wieder bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
  1. , vergr. trap bij

    wied

    Aj op het ende bint, kuj niet wieder (Elim)

    Wij praot daor niet wieder over (Anloo)

    Die laamp mot wieder in het èende

    Hij kik niet wieder as zien neus lang is

    Aj dat doot, bi'j nog wieder van huus (Diever)

    Kom, ik gao ies

    weer wieder (Barger Compascuum)

    En wieder har e gien neis (Barger Oosterveld)

    Ze mussen maor zörgen dat het niet wieder kwam

    Zie ook:

Zoek meer voorbeeldzinnen...